Wiesława Wolfowa – wybitny pedagog i działaczka społeczna urodziła się w 1923 r. w Krojantach, majątku swoich rodziców Leliwa-Pruszaków. W czasie okupacji, po zamordowaniu ojca i wywiezieniu matki do Generalnego Gubernatorstwa ukrywała się na Kaszubach u dziadków, a następnie pracowała jako opiekunka do dziecka w rodzinie niemieckiej. Po wojnie pracowała jako niewykwalifikowana nauczycielka w szkołach powiatu chojnickiego. W 1951 r. zamieszkała w Ciechocinku. Pracując w szkole sanatoryjnej, ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1956-1975 była dyrektorem nieistniejącego już II LO w Sanatorium Młodzieżowym im. J. Krasickiego, pełniąc również funkcję kierownika wychowania. Potem do 1979 r. była dyrektorem LO im. S. Staszica w Ciechocinku. Musiała odejść ze stanowiska, bowiem naraziła się ówczesnym decydentom, stając w obronie młodzieży. Pozostała w zawodzie, ucząc języka polskiego do 1987 r. W swojej pracy kierowała się przede wszystkim sercem. Życzliwa i pełna pogody ducha umiała znaleźć wspólny język z młodzieżą.
Przez całe swoje życie angażowała się w działalność społeczną. Pamiętała zawsze o osobach w podeszłym wieku, samotnych i bezradnych. Drzwi jej mieszkania zawsze były otwarte dla potrzebujących.
Pracowała w Związku Nauczycielstwa Polskiego, PTTK, w Kole Diabetyków. Pełniła też funkcję prezesa Towarzystwa Przyjaciół Ciechocinka. Za swoją działalność społeczną została wyróżniona wieloma odznaczeniami państwowymi i związkowymi. Jednak najbardziej ceniła sobie Order Uśmiechu przyznany przez dzieci. W 1996 r. Rada Miejska Ciechocinka przyznała jej tytuł honorowego obywatela miasta.
Zmarła 2 czerwca 2002 r. Została pochowana w Alei Zasłużonych na cmentarzu komunalnym w Ciechocinku.
Aldona Nocna
